o Książce
Dziennik Andrzeja Bobkowskiego z lat 1940–1944, wydany w 1957 roku przez Instytut Literacki w Paryżu. Andrzej Bobkowski dziennik zaczął pisać jeszcze przed rokiem 1940, jednak po wkroczeniu Niemców do Paryża jego żona została zmuszona do spalenia zapisków.
Głównym tematem dziennika jest wolność jednostki. Pierwszy raz w życiu piszę, notuję. I tylko to mnie pochłania. I poza tym nasycić się tą wspaniałą wolnością, chaosem, wśród którego trzeba sobie radzić. Według Bobkowskiego wolność dotyczyć może tylko jednostki – nie ma wolności zbiorowej. Wolność narzucana siłą, która powstać ma po zamknięciu czy wytępieniu wrogów jest jedynie karykaturą. … nie widzę powodu, dlaczego Polska i dlaczego wszystko ”dla Polski”. To, że się urodziłem Polakiem, jest takim samym przypadkiem, jak to, że należę do pewnej warstwy społecznej, a nie do innej, że jestem biały, a nie czarny. Warstwa społeczna, kolor skóry – to są przesądy i można na nie gwizdać, a ojczyzna, to koniecznie coś świętego. Dlaczego? Nacjonalizm stał się też religią, i czym bardziej tępy, czym bardziej ślepy, tym bardziej godny poszanowania.
Książka dostępna na stronie wydawnictwa