W październiku 1990 roku, w Rzymie, pod duchowym patronatem Ojca Świętego Jana Pawła II, Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” zorganizowało pierwsze od zakończenia II wojny światowej, oficjalne spotkanie reprezentantów całego polskiego narodu — Konferencję „Kraj — Emigracja”. Wzięli w niej udział przedstawiciele organizacji polonijnych i polskich z 22 krajów świata oraz delegacja Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Wyzwaniem, jakie stało przed uczestnikami spotkania było odbudowanie zaufania między Polską a Polonią i Polakami za granicą, zasypanie podziałów i uczynienie nas na powrót jednym narodem, prawdziwą Wspólnotą. Konferencja zakończyła się sukcesem. Jej owoce zbieramy do dnia dzisiejszego, w niej mają źródło dzisiejsze relacje z Polonią i Polakami za granicą, wszelkie formy współpracy i rozbudowanej pomocy. Wielka w tym zasługa Ojca Świętego Jana Pawła II, który zarówno podczas tej Konferencji, jak i w trakcie licznych spotkań z Polonią na całym świecie przypominał o wartości, jaką jest Polska, o powołaniu do życia we wspólnocie, jaką jest naród.
Dzisiaj, po ponad trzech dekadach od tamtych wydarzeń, stoimy przed nowymi wyzwaniami. Zmienia się sytuacja międzynarodowa Polski i status Polaków na świecie co skłania do poważnego namysłu, do uzgodnienia wspólnych celów, które pozostając poza naturalnym, bieżącym sporem politycznym, pozwolą na budowanie bezpieczeństwa i pomyślności naszej wspólnej ojczyzny i wspólnoty Polaków na świecie. Poza Polską obecnie żyje co najmniej 20 milionów Polaków i osób przyznających się do polskiego pochodzenia, których łączy polska kultura, język i historia. To wielki potencjał kulturowy, społeczny i gospodarczy. Nasi rodacy, żyjący poza granicami ojczyzny, pozostają częścią narodowej wspólnoty i troska o przyszłość Polski, pozostaje także ich udziałem.
W obliczu nowych wyzwań XXI wieku, chcemy doprowadzić do ponownego spotkania i debaty reprezentantów Polonii i Polaków z zagranicy, Kościoła Katolickiego, wybitnych przedstawicieli życia publicznego oraz Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” nad polską racją stanu, tożsamością kulturową, nad rolą Polonii i Polaków z zagranicy w budowaniu ojczyzny — bezpiecznego i przyjaznego domu, w pielęgnowaniu wspólnoty wszystkich, którzy polską kulturę, język i historię uważają za swoje. Wspólna debata, zdefiniowanie celów i uzgodnienie środków jest niezbędne, aby obecne pokolenie Polaków sprostało wyzwaniom, jakie niosą nadchodzące czasy.